‘Wacht héél even… Je moet namelijk weten dat hij daarna juist extreem rustige dingen ging doen. Begon in Londen op te treden met John Cages stuk 4’33, dat zul je wel kennen? De pianoklep gaat open, Ralph kijkt op zijn horloge, het publiek houdt de adem in… Uiterst geconcentreerd staart hij vier minuten en drieëndertig seconden naar de t-toetsen.’ Terwijl ik met mijn jas aan voor een moment weer plaatsnam, goot Boschmann uiterst geconcentreerd de volgende twee slokken van jeneverglaasje plus koffiekop in zijn mond. ‘Die tijd-s-spanne voelt dan uitzonderlijk lang. Ralph en het publiek horen niet zozeer iedere speld vallen, nee, ze horen zoals Cage dat had bedacht al die talloze omgevingsgeluiden, het verkeer buiten, hun eigen zuchtjes en kuchjes, de voetstappen op de gang, ja, en ook misschien die vallende s-speld.’