Waar ons die reis om was begonnen: de Mathildenhöhe - een heuvel net buiten het centrum. Hier had de groothertog van Hessen in 1899 een groep kunstenaars rond zich verzameld en hen aangespoord de kunst los te trekken van de traditie. `Kunst is niets anders dan een harmonische en esthetische enscenering van het leven!' In Darmstadt was die uitspraak eer bewezen in een wijk vol Gesamtkunstwerke, waar gebouw, interieur, voorwerpen en liefst ook de bewoners facetten vormden van één voorstelling. Een rijkdom die Ralph plotseling niet meer kon boeien; zo zwierf ik alleen rond tussen de bouwkunst van Olbrich en Behrens. En binnen het uur werd de heuvel bedolven onder een sneeuwvacht, waardoor ik de golvende gebouwen vaag als in een droom zag liggen.