Luisa
De vrouw stelde zich voor als Luisa Villanueva van de Universidad de Cataluña, en complimenteerde me met onze lezing. Ze presenteerde me haar hand met een fluwelen streling en nam me doordringend op, alsof ze monsterde uit wat voor persoon die buitengewone lezing tevoorschijn was gekomen. Haar diepzwarte ogen gleden gevoelig over mijn gezicht, over mijn bovenlijf, over mijn onderlijf, bleef gevoelig talmen op mijn kruis en gleed weer terug. `You must come to visit me at our university in Barcelona!' Ze gaf me direct het gevoel nog buitengewoner te zijn dan mijn lezing. Wat ze verder zei kon ik moeilijk volgen omdat mijn oren nagonsden alsof ze naar mijn eigen verhandeling hadden zitten luisteren.