Ach, dat wetenschappelijke onderzoek... Het verbaast me achteraf dat ik daar nog zo lang ben blijven zitten. Mijn ideeën waren de laatste jaren volledig opgedroogd. Eerlijk gezegd, het grootste deel van de tijd bracht ik van lieverlee slapend of dronken door onder mijn bureau. Bezoek moest altijd eerst kloppen, weet je nog? Ik ben toen zelfs Rob Boschmann een beetje gaan begrijpen. Pas 's avonds en 's nachts leefde ik op bij de gazpacho en flamencomuziek, de danseressen. Je moet weten, Bernardo, ik was er als zovelen van mijn generatie spelenderwijs ingerold, het universitaire leventje... En het bleek een erg gemakkelijke manier om een bestaan op te bouwen. Ik zie nu dat er zoveel belangrijkere zaken zijn!