gelaat
verschuivend door de tijd
de lucht zal voeding brengen
het kromme hout van mensen
houdt ze nauw gevangen
maar de poort wijd open staat
naar vredes zoete vruchten
zijn gezicht leeft dwars in
een lichaam van
zacht metaal
blijft niet in een gesloten huis
waar vondsten stilstand brachten
gedachten zullen sprongen maken
leemten plaats om te bewegen
gelaat verstuivend door de tijd
vermetel reist het naar het licht